Groene wierslak -  Elysia virides


De groene wierslak is geen echte zeenaaktslak. Hij behoort tot de groep der  Sacoglossa, en is verwant aan de zeehazen. In tegenstelling tot de zeenaaktslakken is hij vegetariër. De kleur is over het algemeen groen, maar ook rood, geelbruin of bezet met diverse gekleurde puntjes. De groene wierslak wordt maximaal 4,5 cm. lag. De groene wierslak heeft een soort vleugels aan beide kanten van de rug. Hij heeft geen uitwendige kieuwen. Het schijnt dat de groene wierslak een 'kloppend' hart heeft maar dit is voor duikers niet te controleren. De kleur van het dier geeft globaal aan wat het gegeten heeft. Groen voor groenwieren, rood voor roodwieren enz. Deze slakken maken, net als echte nudibranchia gebruik van onderdelen van hun voedsel, zij het op een andere manier: de chloroplasten (bladgroenbevattende onderdelen van de plantencel) worden opgenomen, maar niet verteerd. Ze gaan nog enkele weken door met fotosynthetiseren en de slak profiteert met name van de suikers die zo geproduceerd worden. Zo kan hij dus rustig af en toe even vasten, als er toevallig geen voedsel in de buurt is. De vleugels kunnen in uitgespreide   staat ook gebruikt worden om extra zuurstof op te nemen, nog zo'n voorziening voor moeilijke tijden. Ze zijn geslachtsrijp vanaf ca. 1 cm lengte. De eierstrengen zijn geel, ze worden afgezet in een gladde spiraal.